Grouper - Parking Lot (2018)
Voice and piano mirror each other, rising and falling in gentle counterpoint... (pitchfork review)
Grouper είναι το σόλο project της Αμερικανίδας μουσικού, καλιτέχνη και παραγωγού Liz Harris από την Αστόρια του Όρεγκον. Η μουσική της είναι experimental pop με επιρροές από folk και psychedelia. Ηχογραφεί στη δική της και αλλες ανεξάρτητες εταιρείες από το 2005.
Έχει συνεργαστεί με άλλους καλλιτέχνες, όπως οι Xiu Xiu, Jesy Fortino (Mirrorring), Roy Montgomery, The Bug, Lawrence English (Slow Walkers) και Jefre Cantu-Ledesma (Raum).
Το 2008 κυκλοφόρησε το βραβευμένο απο τους κριτικούς αλμπουμ, "Dragging to Dead Deer Up on Hill". Ακολούθησαν πέντε ακόμα άλμπουμ, ανάμεσά τους και το επίσης εξαιρετικό "Ruins" (2014) ηχογραφημένο στο σπίτι της μητέρας της με τη χρήση ενός portable 4-track, ενός stereo Sony mic και ενός πιάνου.
Το 11ο της άλμπουμ, "Grid Of Points", θα κυκλοφορήσει στις 27 Απριλίου 2018. Στις 8 Μαρτίου, το τραγούδι Parking Lot από το επερχόμενο άλ…
Grouper είναι το σόλο project της Αμερικανίδας μουσικού, καλιτέχνη και παραγωγού Liz Harris από την Αστόρια του Όρεγκον. Η μουσική της είναι experimental pop με επιρροές από folk και psychedelia. Ηχογραφεί στη δική της και αλλες ανεξάρτητες εταιρείες από το 2005.
Έχει συνεργαστεί με άλλους καλλιτέχνες, όπως οι Xiu Xiu, Jesy Fortino (Mirrorring), Roy Montgomery, The Bug, Lawrence English (Slow Walkers) και Jefre Cantu-Ledesma (Raum).
Το 2008 κυκλοφόρησε το βραβευμένο απο τους κριτικούς αλμπουμ, "Dragging to Dead Deer Up on Hill". Ακολούθησαν πέντε ακόμα άλμπουμ, ανάμεσά τους και το επίσης εξαιρετικό "Ruins" (2014) ηχογραφημένο στο σπίτι της μητέρας της με τη χρήση ενός portable 4-track, ενός stereo Sony mic και ενός πιάνου.
Το 11ο της άλμπουμ, "Grid Of Points", θα κυκλοφορήσει στις 27 Απριλίου 2018. Στις 8 Μαρτίου, το τραγούδι Parking Lot από το επερχόμενο άλ…
Για την εκτέλεση των Supremes, δεν το συζητώ καθόλου, φαίνεται σαχλή σε σχέση με αυτές των Vanilla & Rod.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολύ μικρή διαφορά απο τον Rod Stewart, θα δώσω την ψήφο μου στους Vanilla Fugde....
Εγω παλι που εχω λιωσει 2 φορες το βινυλιο του Rod; Για μενα λοιπον η καλυτερη εκτελεση ειναι αυτη του Rod Stewart...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα, το θέμα είναι λοιπόν ποιος μεταμόρφωσε καλύτερα μια ποπ τσιχλόφουσκα (έστω για τα δεδομένα της Motown του 1966) σε «παθιάρικη» ροκιά. Οι γενικώς αξιόλογοι Vanilla Fudge είχαν πάντα την τάση να ξεχειλώνουν τις διασκευές τους, υπέφεραν όμως από μια κάποια δόση προσποίησης που δεν σου επιτρέπει να τους πάρεις απόλυτα στα σοβαρά. Ο Rod Stewart τα καταφέρνει λίγο καλύτερα (άλλωστε υπερισχύει κατά κράτος σε όλες τις παραμέτρους του «παθιάρικου»), αλλά εφτάμισι λεπτά βαρυφορτωμένης διασκευής πασίγνωστου hit θα λειτουργούσαν καλύτερα σε μια live εμφάνιση (φαίνεται δεν είχε πολύ υλικό για το άλμπουμ…). Κατά τη γνώμη μου, τις ποπ τσιχλόφουσκες πρέπει να τις αφήνει κανείς στην ησυχία τους (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), οπότε θα ψηφίσω Supremes, αλλά μόνο επειδή η απόλυτη ενσάρκωση του πνεύματος του τραγουδιού, δηλαδή η εκτέλεση της Kim Wilde, δεν μετέχει στην ψηφοφορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήROD STEWART!! XΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ.. Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφή