Music Is Life...

...drink my dreams and sell my soul... Αφήνοντας σιγά-σιγά πίσω μας έναν ακόμα χρόνο θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα από τα άλμπουμ που με εντυπωσίασαν περισσότερο το 2019. Το "Birth Of Violence" της Chelsea Wolfe κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο από την Sargent House. Η Chelsea πέρα από φωνάρα, είναι εξαιρετική συνθέτρια και ακόμη πιο εξαιρετική μουσικός. Οι δε ατμόσφαιρες που δημιουργεί διέπονται από μια ακαταμάχητη μελαγχολία και ένα πολύ ελκυστικό έρεβος. Με σπασμένα φρένα και με τη δημιουργικότητα στο μάξιμουμ, μας προσφέρει ένα ακόμη folk/dark americana διαμάντι. Αρμονία, τέχνη, σουρεαλιστικά τοπία, gothic και folk. Η κιθάρα, ακουστική, επιμένει να κινείται σε experimental διαδρομές σε συνδυασμό με τα κύματα από τα πλήκτρα. Η φωνή της, σαγηνευτική και πνευματική, πολύπλοκα σε μιαίνει. Αισιοδοξία και θρήνος. “The Mother Road”, όταν η ανάγκη για αγάπη, έμφυτη, κυριαρχεί σε όλο το album. To “American Darkness” γράφτηκε για ένα όνειρο, βασισμένο σε Tarot, σαν να ερμηνεύε

...a new sound that transmutes soul into something idiosyncratically modern...!!! Ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός Eric Burton μεγάλωσε τραγουδώντας σε μια εκκλησία στη Δυτική Βιρτζίνια. Εκεί άρχισε να ανακαλύπτει πως οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στη δύναμη της ανθρώπινης φωνής και αφού ταξίδεψε με την οικογένειά του στην Καλιφόρνια και στη συνέχεια στο Νέο Μεξικό τελικά εγκαταστάθηκε στο Austin σχεδόν το 2016. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης συνέχισε να εντυπωσιάζει όπου και αν έπαιζε, είτε στο δρόμο με μια κιθάρα στο χέρι, είτε σε καφέ, σε μπαρ, σε πάρτι, ακόμα και σε ένα μικρό ντοκιμαντέρ με τίτλο "Street Music" που έφτιαξε ο φωτογράφος Andrew Bennett. Στις αρχές του φθινοπώρου του 2017 άρχισε να γράφει μια συλλογή από soul instrumentals με την πρόθεση να κάνει τελικά ένα πλήρες άλμπουμ και αυτό που χρειαζόταν ήταν ένας στιχουργός. Τη λύση έδωσε ο τοπικός παραγωγός Bryan Ray γνωρίζοντας τον μέσω email με τον βραβευμένο με Grammy Award, κιθαρίστα και παραγωγό Adr

...το "Roseate" δεν σου δημιουργεί μόνο αισθήσεις, αλλά σε κάνει να θες να περάσεις σε πράξεις, όπως «να ανάψεις ένα τσιγάρο» ή να βρεις κάποιον «να σε αγκαλιάσει»...!!! (Roling Stone Magazine) Η Ioanna Gika γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον από Έλληνα πατέρα, αλλά μεγάλωσε σε διάφορες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και βέβαια και για λίγα χρόνια στην Ελλάδα. Η Ioanna Gika είναι ένα κορίτσι του κόσμου, κοσμοπολίτισσα αλλά και βαθιά πολιτικοποιημένη χάρη στην οικογένειά της, ενώ ο παππούς της είχε λάβει μέρος και στη Σύσκεψη της Γενεύης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκπροσωπώντας τις ΗΠΑ. Το ταλέντο της στη μουσική φάνηκε από τα παιδιά της χρόνια όπου συμμετείχε και σε διάφορα μιούζικαλ όπως το West Side Story και το Guys and ladys, όπου όμως επέμενε να αλλάζει τους στίχους των τραγουδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι απόκτησε τη δική της μπάντα, τους Io Echo μαζί με τον Leopold Ross, κατορθώνοντας με το πρώτο τους άλμπουμ Ministry of Love να τραβήξει το ενδιαφέρον της Αμερικής, και

"It was vital, imperative, natural, instinctive. Perhaps we arrived at musical universe, or perhaps we created it" Ramy Zoghlemi. O Ramy Zoghlemi και η Sabrine Jenhani αποτελούν το folk ντουέτο Yuma απο την Τυνησία. Η μουσική των Yuma είναι υπέροχη. οικεία, μελωδική, μελαγχολική, δυναμικά απλή. Συνδυάζουν την τυνησιακή διάλεκτο με στοιχεία δυτικών, σχεδόν κέλτικων μελωδιών κάνοντας έτσι τον ήχο τους να είναι προσβάσιμος σε όλους.Ένα μείγμα τοπικών διαλέκτων και ηχητικών, διαχυτικών μελωδιών, ίσως απλά η πρωτοτυπία της μουσικής. Η φωνή της Sabrine είναι εντελώς συγκινητική, δυναμική αλλά εύθραυστη. Ο Ramy συνοδεύει με βαθιά, ασταθή φωνητικά, ενώ παίζει ακουστική κιθάρα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα για τους Yuma. Δημιουργήθηκαν μόλις πριν από τρία περίπου χρόνια, στα τέλη του 2015. Η αναγνώρισή τους ήρθε το καλοκαίρι του 2016, όταν έπαιξαν στο φεστιβάλ μουσικής του Hammamet, θεωρούμενο ως το σημαντικότερο μουσικό γεγονός της Τυνησίας. Έχουν ως τώρα κυκλοφορήσει δυο ά

Η πρώτη metal μουσική θεατρική παράσταση...!!! Η «Λέσχη Γονεοκτόνων» , η αμφιλεγόμενη και καυστική συλλογή διηγημάτων του Ambrose Bierce (1842-1913) παρουσιάζεται δραματοποιημένη για πρώτη φορά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε συνεργασία με το Σπίτι της Κύπρου , για τρεις μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Ανδρέου . Οι Okwaho , ζωντανά επί σκηνής, επενδύουν το αλλόκοτα υπέροχο κείμενο με doom sludge metal μουσική σε πρωτότυπη σύνθεση. Ο “Bitter Bierce” ανεβαίνει στη σκηνή O πικρός Bierce. Έτσι αποκαλούσαν τον Ambrose Bierce, πρωτοπόρο του horror fiction και του αμερικανικού weird, ο οποίος έμεινε στη λογοτεχνική ιστορία ως ένας από τους πατεράδες του ψυχολογικού θρίλερ. Γράφει ιστορίες βίαιης σάτιρας σε μια πρόζα ξηρή και με μεγάλες δόσεις μαύρου χιούμορ. Το Nothing matters του ταιριάζει γάντι. Η παράσταση είναι μια σπονδυλωτή ανατομία της βίας. Μια cult, γκροτέσκα, βιτριολική, παρανοϊκή, αλλά στέρεα αλλόκοτη μαύρη αλληγορία για το τι μπορεί να οδηγή