Το Act III: This City Made Us είναι το τρίτο άλμπουμ (concept / rock opera) του συγκροτήματος The Protomen. Είναι συνέχεια των δύο προηγούμενων “Act” άλμπουμ που έχουν αφήγημα βασισμένο χαλαρά στην ιστορία του βιντεοπαιχνιδιού Mega Man, αλλά με ισχυρή δόση δυστοπίας, θεατρικής αφήγησης και ροκ / 80s αισθητικής. Η κυκλοφορία ξεκίνησε στις 3 Οκτωβρίου 2025 με τις δύο πρώτες διαθέσιμες μουσικές συνθέσεις. Ο πλήρης δίσκος έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 9 Ιανουαρίου 2026. Σύμφωνα με τη στρατηγική που έχει ανακοινωθεί, τα υπόλοιπα κομμάτια θα κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα ή με κανονικό ρυθμό, πριν από την τελική κυκλοφορία. Οι δύο πρώτες κυκλοφορίες του άλμπουμ είναι τα κομμάτια “The Calm” και “Hold Back The Night”. Έχουν επίσης ήδη κυκλοφορήσει τα τραγούδια “This City Made Us” και “Hold Back The Night” ως single 10″ βινύλιο που περιλαμβάνει ψηφιακή λήψη των tracks. Η αφήγηση αναμένεται να συνεχίσει ή να ολοκληρώσει τη “ιστορία” των Act I / II, εξερευνώντας το πώς οι ήρωες,...
Η Nalyssa Green εδώ και μερικά χρόνια γράφει τραγούδια και παίζει μουσική ικανοποιώντας μια έντονη εσωτερική ανάγκη που της υπαγορεύει να κάνει κάτι τέτοιο. Το 2010 ενσωματώθηκε στο ελληνικό γκρουπ "Film" αντικαθιστώντας στα φωνητικά την Ελένη Τζαβάρα και τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε μόνη της ένα χειροποίητο ντεμπούτο, με τίτλο "Barock". Και λέμε χειροποίητο, γιατί ο δίσκος αυτός δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου με όρους diy και lo-fi.
Η δημιουργία αυτού του album της απέδειξε πως όταν θες να κάνεις κάτι, ε τότε μπορείς! Ηχητικώς, η ίδια λέει πως αυτό που κάνει, μοιάζει με indie pop-rock, εμπλουτισμένο με επιρροές, όπως η υποβλητική ατμόσφαιρα, η δραματικότητα του θρίλερ, οι post punk ρυθμοί, η folk αισθητική και ο αστικός ρομαντισμός. Δεν είναι σίγουρη πως αυτός ο ορισμός είναι λειτουργικός, μα αυτό δεν έχει σημασία.
Στόχος της Nalyssa είναι η υλοποίηση της αισθητικής πληρότητας, όπως αυτή ζει – ως ιδέα άχρονη – μέσα στο μυαλό της. Αγαπάει τις τσιπούρες, το θέρεμιν, τους κέδρους, τις εικόνες του Χριστούλη, τις χρυσές κορνίζες, τον σουρεαλισμό και την θρησκευτικότητα. Προωθεί την επάνοδο της θηλυκής ουσίας, την απενοχοποίηση της ανάγκης, την επανάσταση της ομορφιάς και την επιστροφή στην πεποίθηση πως η ανθρωπότητα δεν είναι παρά ένα ακόμα άνθος με ρίζες μέσα στη γη. Είναι σίγουρη πως αυτός ο κόσμος αλλάζει ραγδαία και προσπαθεί να θυμάται πως είναι χαρούμενη γι’ αυτό.
Δύο χρόνια μετά το πρώτο της album “Barock”, η Nalyssa Green έχει κερδίσει την αγάπη ενός ετερόκλητου κοινού και το ενδιαφέρον των μουσικοκριτικών γράφοντας, παίζοντας και ερμηνεύοντας τα δικά της τραγούδια. Το δεύτερο album της, “The Seed”, έρχεται να ανταμείψει όσους πίστεψαν σ’ αυτήν απ’ την πρώτη στιγμή και να καλωσορίσει τους «αμύητους» στο μοναδικό της μουσικό μικρόκοσμο.
Τα τραγούδια αυτού του δίσκου μιλούν για τη φύση και τον άνθρωπο ως αναπόσπαστο κομμάτι της, καθώς και για το πως η ανθρώπινη ευτυχία είναι συνυφασμένη με τη ζωή στο φυσικό περιβάλλον. To “The Seed” στέκεται απέναντι στην αλλοτρίωση της καθημερινής εικονικής πραγματικότητας και αφουγκράζεται την αλήθεια των στοιχείων της φύσης. Υποστηρίζει την επιστροφή στην κανονικότητα και ανυπομονεί για την επανάσταση της ομορφιάς. Ο σπόρος έχει δυναμική αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του. Κλείνει μέσα του το κάθε πιθανό μέλλον, μακρινό και απόμακρο όπως οτιδήποτε κοιτά κανείς από μακρυά. Αλλά ταυτόχρονα φέρει τη χειροπιαστή υπόσχεση της πραγμάτωσης του.
Εγώ προσωπικά γοητεύτηκα από το άλμπουμ αυτό, τα κομμάτια ένα προς ένα είναι εξαιρετικά, δένουν άψογα μεταξύ τους και σε ταξιδεύουν σε έναν κόσμο παραμυθένιο. Όλα τα τραγούδια έχουν κάτι κοινό, αλλά όλα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους με ιδιαίτερη ταυτότητα, σαν να προέρχονται από μετεξελίξεις της τραγουδίστριας μετά από μακρά μουσική καριέρα. Ο νεανισμός, η ωριμότητα, ο ενθουσιασμός, η νοσταλγία. Όμορφα ερμηνευμένες αντιθέσεις από την αρχή μέχρι το τέλος! Εκεί που θα εκπλαγείτε είναι όταν συνειδητοποιήστε ότι τα δευτέρα/τρίτα φωνητικά που ακούγονται δεν είναι ανθρώπινα! Η Nalyssa χρησιμοποιεί αιθερόφωνο στα περισσότερα της τραγούδια...!!! Και μάλιστα με εξαιρετική τεχνική!
Το “The Seed” ηχογραφήθηκε από τη Nalyssa, το Σπύρο Λιβάνη (ο οποίος επιμελήθηκε και την παραγωγή) τον Ευάγγελο Ασλανίδη σε ένα χωριάτικο σπίτι στην ορεινή Κορινθία, το χειμώνα του 2011. Εκεί έστησαν όλα τα μουσικά τους παιχνίδια και έφτιαξαν τα τραγούδια με φόντο μια οργιάζουσα φύση, κρυμμένη κάτω από λευκά πέπλα, προετοιμαζόμενη να εμφανιστεί ακμάζουσα και εκστατική με τον ερχομό της άνοιξης. Η προσέγγιση είναι σπιτική και χειροποίητη, με ματιά στραμμένη προς την πληρότητα, την ειλικρίνεια, την τεταμένη ατμόσφαιρα και την κάθαρση.
Lyrics:
The moon is making rounds and rounds,
the moon is making lots of sounds,
it's coming crawling behind my head,
it's following me wherever i stand.
i'm blessed i know it in my head,
this moon is following my every step,
she knows whenever i will cry and when i laugh i see her smile.
and i'll hide my face as i'm falling from grace,
and i'm closing my eyes as i'm leaving paradise,
this yellow moon will haunt me to death,
she knows that i have no time left,
she thinks that i will not survive her scary look and her lullabies.
but i have my own moon in my head and by this one i'm always lead,
i'll leave the true one far behind cause my own moon can teach me flying.
Το “The Seed” κυκλοφορεί σε special edition cd και digital album από την Inner Ear.
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo. Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο ...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
“wasted feelings, broken meanings… a place to hide the tears we cry” Το “Memento Mori” αποτελεί το 15ο studio album των Depeche Mode και το 1ο τους χωρίς τον Andrew “Fletch” Fletcher, ο οποίος απεβίωσε το 2022. Σε παραγωγή του James Ford, με επιπλέον παραγωγή της Marta Salogni, η δισκογραφική αυτή δουλειά δημιουργήθηκε στα πρώτα στάδια της πανδημίας, έχοντας ως αποτέλεσμα πολλές ιστορίες των τραγουδιών να αντλούν έμπνευση από εκείνη την περίοδο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το τίτλο του άλμπουμ καθώς "memento mori" είναι ένα καλλιτεχνικό ή συμβολικό τροπάριο που λειτουργεί ως υπενθύμιση του αναπόφευκτου του θανάτου. Η έννοια έχει τις ρίζες της στους φιλοσόφους της κλασικής αρχαιότητας και του Χριστιανισμού και εμφανίστηκε στην ταφική τέχνη και αρχιτεκτονική από τη μεσαιωνική περίοδο και μετά. Στα 12 νέα tracks θα ακούσουμε διαφορετικούς ήχους και διαθέσεις, με θέματα όπως παράνοια, ψύχωση, κάθαρση και χαρά. Είχε προηγηθεί το single "Ghosts Again" για το οποίο πρ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου