Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Get Well Soon - The Scarlet Beast O'Seven Heads (2012)
Αν η δεκαετία των 90’s πρόσφερε στην indie rock σκηνή πολλούς ώμους γιγάντων σιγουρα αυτό έγινε και για να πατήσουν πάνω κάποιοι ικανοί στο μέλλον. Και το μέλλον έφτασε και δεν είναι άλλο από τους Get Well Soon μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών στη rock πραγματικότητα. Εμφανέστατα κοινωνοί της βαθιάς και πολυσχιδούς rock παράδοσης των 60’s – 70’s και 90’s έχουν δημιουργήσει τις προυποθέσεις για να αφήσουν το δικό τους στίγμα, προσφέροντας ηχητικά αποτελέσματα υψηλού επιπέδου και χαρίζοντας, χωρίς δισταγμό, στο κοινό τους μαγευτικές βραδιές με ιδανικές ποσότητες Indie, Folk και Progressive rock. Μια εξαιρετική μηχανή παραγωγής μελωδιών που υπακούει ξεκάθαρα στα κελεύσματα αυτής της πολυσχιδούς καλλιτεχνκής φιγούρας που ακούει στο όνομα Konstantin Gropper. Σκοτεινοί, συναισθηματικοί, μελωδικοί, ειρωνικοί και τραγικά περιγραφικοί μέσω των στίχων τους οι Get Well Soon, μια μπάντα που κινείται με άλματα στον indie χώρο τα τελευταία 5 χρόνια, με δύο δίσκους αρκετά διαφορετικούς και με μουσική εμβάθυνση στον ήχο που υπηρετούν που εκπλήσσει.
Ξεκίνησαν το 2005 από τη Γερμανία. Τα μέλη της μπάντας είναι οι Konstantin Gropper, Sebastian Benkler, Timo Kumpf, Maximilian Schenkel, Verena Gropper, Paul Kenny και Marcus Wuest. Οι επιρροές τους κλασσικές με τα soundtrack ταινιών και τη folklore μουσική να κυριαρχούν αλλά και με τους Tom Waits και Leonard Cohen να αποτελούν πρότυπα. Ουσιαστικά οι Get Well Soon αποτελούν ένα μουσικό project του Γερμανού τραγουδιστή, στιχουργού και πολυοργανίστα Konstantin Gropper. Με το σχηματισμό της μπάντας ο Gropper ξεκίνησε να εργάζεται σκληρά πάνω στο debut album τους. Μια διαδικασία που κράτησε για 3 συναπτά έτη. Άξιξε όμως τον κόπο. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2008 με τίτλο “Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon”. Οι κριτικές που δέχτηκε ήταν κάτι παραπάνα από θετικές από τα μεγαλύτερα μουσικά περιοδικά, κι όχι μόνο, Γερμανίας, Γαλλίας και Αγγλίας. (NME, Word Magazine, Uncut, Artrocker, Guardian). Ξεχωρίζουν τα “If This Hat Is Missing, I Have Gone Hunting”, ένα από τα πιο rock κι αντιπροσωπευτικά, λόγω της διάθεσής και της ειρωνείας του, κομμάτια τους, “I sold my hands for food so please feed me”, “Your Endless Dream”, “Born Slippy Nuxx”, και “People Magazine Front Cover”. Το album κυκλοφόρησε σε Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Γαλλία, Ισαπανία, και Ιταλία από την City Slang Label ενώ σε Ιρλανδία και μεγάλη Βρετανία από την Nude Records. Η συνέχεια δε μπορούσε να είναι άλλη από ένα απόλυτα πετυχημένο Τour με 19 live, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν sold out. Έτσι δικαίως ανακυρήχθηκαν ως η πιο επιτυχημένη κι ελπιδοφόρα πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα. Μέσα στο 2008 όμως ο Konstantin Gropper δεν έμεινε μόνο σε αυτό το τεράστιο βήμα, καθώς παράλληλα έγραψε τραγούδια για την ταινία του Wim Wenders “Palermo Shooting”, μαζί με άλλους μουσικούς όπως Portishead και Nick Cave.
Ακολούθησαν ακόμη 2 έντονα δημιουργικά χρόνια για να έρθει το δεύτερο album “Vexations” που κυκλοφόρησε στην Ευρώπη στις αρχές του 2010. Αντίθετα με το πρώτο album, εδώ ο Gropper ετοίμασε πρώτα την παραγωγή μόνος και μετά πραγματοποιήθηκε η ηχογράφηση με πλήρη την μπάντα. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το κομμάτι του Eric Satie, με τη λέξη να μη χρησιμοποιείται πλέον και τον Gropper να της δίνει τη δική μου ερμηνεία. εκφράζοντας τα πράγματα που ενοχλούν, σαν τους φόβους, τα εμπόδια και την αρνητική ενέργεια στη ζωή. Ξεχωρίζουν τα “That love”, “A Burial At Sea”, “We Are Ghosts”. Το album και πάλι έτυχε θερμής κριτικής από μέσα όπως N.M.E., Word Magazin, Mojo, Musikexpress, Visions, Spex, Uncle Sallys, FAZ, SZ, Le Monde, Liberation κ.α.. Ενώ και πάλι πραγματοποίησαν περιοδεία σε ολόκληρη την Ευρώπη και με τα 36 show τους να γίνονται sold out.
Για όσους δεν έχει τύχει να ακούσουν ακόμα (δικαιολογημένα) τους Get Well Soon, η περιγραφή της μουσικής που συνθέτουν είναι μια σχετικά περίπλοκη υπόθεση. Θα προσπαθήσω να την περιγράψω
αναφέροντας ορισμένους καλλιτέχνες που μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας την. Radiohead, Tom Waits, Nick Cave, Muse, χωρίς να θυμίζουν κάποιο από αυτά ιδιαίτερα, με αρκετά folk και indie στοιχεία. Όλα αυτά μαζί δημιουργούν μια αρκετά φορτισμένη ατμόσφαιρα, με την Yorke-oriented φωνή του Konstantin να προσθέτει ένα μελαγχολικό τόνο σε αυτή.
Τον Αύγουστο κυκλοφόρησαν το 3ο album τους με τίτλο, The Scarlet Beast O'Seven Heads, εδώ η αποκάλυψη είναι πανταχού παρούσα: πρώτα απ 'όλα στο "Let Me Check My Mayan Calendar", ένα εύκολο άκουσμα instrumental που συνοδεύεται από φωνές που αιωρουνται στο φόντο. Παρ 'όλα αυτά μερικά τραγούδια είναι σχεδόν χαρούμενα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα, για παράδειγμα το Gallows που είναι ένα κομμάτι που θυμίζει καλοκαιρινούς ρυθμούς.
Σε αυτό το album ξεχωρίζουν τα κομμάτια "Roland, I Feel You" και "Just Like Henry Darger" στα οποία ο Gropper δίνει πολλές συμβουλές σε ορισμένους περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς ανθρώπους όπως ο Roland Emmerich, διευθυντής της Independence Day και The Day After Tomorrow καθώς και τον Henry Nτάργκερ, έναν Αμερικανό καλλιτέχνη και συγγραφέα του οποίου πιο γνωστό είναι το έργο για ένα φανταστικό πλανήτη και τους θρησκευτικούς του κατοίκους.
Ο Konstantin Gropper αποδεικνύει το ταλέντο του για ευφυείς στίχους που συνδέονται με μελωδίες που επηρεάζουν και πάλι. Το φθινόπωρο ο Konstantin Gropper και οι σύντροφοί του θα περιοδεύσουν στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία και θα παρουσιάσουν το νέο άλμπουμ τους. Εάν έχετε την ευκαιρία να δείτε τους Get Well Soon σε συναυλία συνιστώ να εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία αξιζει πραγματικά τον κόπο, φιλοι που τους παρακολούθησαν την άνοιξη στη Θεσσαλονίκη απόλαυσαν μια από τις καλύτερες συναυλίες των τελευταίων ετών.
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου