Chelsea Wolfe - Birth Of Violence (2019)
...drink my dreams and sell my soul...
Αφήνοντας σιγά-σιγά πίσω μας έναν ακόμα χρόνο θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα από τα άλμπουμ που με εντυπωσίασαν περισσότερο το 2019. Το "Birth Of Violence" της Chelsea Wolfe κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο από την Sargent House.
Η Chelsea πέρα από φωνάρα, είναι εξαιρετική συνθέτρια και ακόμη πιο εξαιρετική μουσικός. Οι δε ατμόσφαιρες που δημιουργεί διέπονται από μια ακαταμάχητη μελαγχολία και ένα πολύ ελκυστικό έρεβος. Με σπασμένα φρένα και με τη δημιουργικότητα στο μάξιμουμ, μας προσφέρει ένα ακόμη folk/dark americana διαμάντι.
Αρμονία, τέχνη, σουρεαλιστικά τοπία, gothic και folk. Η κιθάρα, ακουστική, επιμένει να κινείται σε experimental διαδρομές σε συνδυασμό με τα κύματα από τα πλήκτρα. Η φωνή της, σαγηνευτική και πνευματική, πολύπλοκα σε μιαίνει. Αισιοδοξία και θρήνος. “The Mother Road”, όταν η ανάγκη για αγάπη, έμφυτη, κυριαρχεί σε όλο το album. To “American Darkness” γράφτηκε για ένα όνειρο, βασισμένο σε Tarot, σαν να ερμηνεύει τον χρη…
Αφήνοντας σιγά-σιγά πίσω μας έναν ακόμα χρόνο θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα από τα άλμπουμ που με εντυπωσίασαν περισσότερο το 2019. Το "Birth Of Violence" της Chelsea Wolfe κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο από την Sargent House.
Η Chelsea πέρα από φωνάρα, είναι εξαιρετική συνθέτρια και ακόμη πιο εξαιρετική μουσικός. Οι δε ατμόσφαιρες που δημιουργεί διέπονται από μια ακαταμάχητη μελαγχολία και ένα πολύ ελκυστικό έρεβος. Με σπασμένα φρένα και με τη δημιουργικότητα στο μάξιμουμ, μας προσφέρει ένα ακόμη folk/dark americana διαμάντι.
Αρμονία, τέχνη, σουρεαλιστικά τοπία, gothic και folk. Η κιθάρα, ακουστική, επιμένει να κινείται σε experimental διαδρομές σε συνδυασμό με τα κύματα από τα πλήκτρα. Η φωνή της, σαγηνευτική και πνευματική, πολύπλοκα σε μιαίνει. Αισιοδοξία και θρήνος. “The Mother Road”, όταν η ανάγκη για αγάπη, έμφυτη, κυριαρχεί σε όλο το album. To “American Darkness” γράφτηκε για ένα όνειρο, βασισμένο σε Tarot, σαν να ερμηνεύει τον χρη…
πολυ ωραιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις επέστρεψα από τη συναυλία της Μόνικα στο Ηρώδειο και έχοντας ακούσει το δίσκο ήξερα περίπου τι να περιμένω, αυτό όμως που είδα και άκουσα ξεπέρασε το αναμενόμενο...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ 'αρχήν ήταν όλοι εκεί, ο κόσμος που την αγαπάει και την εμπιστεύεται (sold out), οι μουσικοί που μαζί ηχογράφησαν το νέο της άλμπουμ και φυσικά η ίδια, φρέσκια και με απίστευτη ενέργεια (Ανέβηκε δυο φορές μέχρι το πάνω διάζωμα του θεάτρου, έγινε ένα με το κόσμο και τραγούδησε από ψηλά χαζεύοντας τους μουσικούς).
Η βραδιά είχε ρυθμό, φως και κέφι που πρόσφεραν τα τραγούδια του νέου της δίσκου, ενώ τα παλιά της ακούστηκαν σαν να γράφτηκαν ξανά, ολόφρεσκα. (Avatar, Baby, Over the Hill, Not Enough, Bloody Sth, Misery loves company).
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν όταν τραγούδησε μόνη της το "φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι" και ας μπέρδεψε λίγο τα λογία...!!!
Έφυγα από το Ηρώδειο "γεμάτος" μουσική, για τη μπάντα δεν υπάρχουν λόγια, funk, groovy μέχρι και surf κιθάρες ακούστηκαν, respect στον Nick Movshon (τεράστιος μπασίστας), όσο για την Μόνικα... ναι, τόλμησε και τα κατάφερε, γιατί οι ικανοί κερδίζουν τα φτερά τους με το σπαθί τους...!!!