Ni Moya - Ni Moya (2020)
Following a long-held tradition in electronic music, the project by the name of Ni Moya is a one-man operation. John Vagenas started out a life of artistic creation when he entered the Film Department of the School of Fine Arts in Thessaloniki, where he later wrote and directed «Warp», a 30’ surrealistic horror film, engulfed in the teachings of David Lynch, Andrei Tarkovsky and Alejandro Jodorowsky.
Shortly after, he co-founded the psychedelic rock band Naxatras, assuming the bass guitar / lead vocals duties and proceeding in the following decade to make an acclaimed career in the psych rock scene, with 3 fully analogue recorded albums and an ever increasing number of tours throughout Europe and Australia.
Ni Moya as a project came to life around the same period, when deep experimentation with music-making software triggered something creative, soon to be followed by the love for analogue synthesizers, drum machines, samplers, sequencers and the decision to compose with hardware equip…
Shortly after, he co-founded the psychedelic rock band Naxatras, assuming the bass guitar / lead vocals duties and proceeding in the following decade to make an acclaimed career in the psych rock scene, with 3 fully analogue recorded albums and an ever increasing number of tours throughout Europe and Australia.
Ni Moya as a project came to life around the same period, when deep experimentation with music-making software triggered something creative, soon to be followed by the love for analogue synthesizers, drum machines, samplers, sequencers and the decision to compose with hardware equip…
πολυ ωραιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις επέστρεψα από τη συναυλία της Μόνικα στο Ηρώδειο και έχοντας ακούσει το δίσκο ήξερα περίπου τι να περιμένω, αυτό όμως που είδα και άκουσα ξεπέρασε το αναμενόμενο...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ 'αρχήν ήταν όλοι εκεί, ο κόσμος που την αγαπάει και την εμπιστεύεται (sold out), οι μουσικοί που μαζί ηχογράφησαν το νέο της άλμπουμ και φυσικά η ίδια, φρέσκια και με απίστευτη ενέργεια (Ανέβηκε δυο φορές μέχρι το πάνω διάζωμα του θεάτρου, έγινε ένα με το κόσμο και τραγούδησε από ψηλά χαζεύοντας τους μουσικούς).
Η βραδιά είχε ρυθμό, φως και κέφι που πρόσφεραν τα τραγούδια του νέου της δίσκου, ενώ τα παλιά της ακούστηκαν σαν να γράφτηκαν ξανά, ολόφρεσκα. (Avatar, Baby, Over the Hill, Not Enough, Bloody Sth, Misery loves company).
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν όταν τραγούδησε μόνη της το "φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι" και ας μπέρδεψε λίγο τα λογία...!!!
Έφυγα από το Ηρώδειο "γεμάτος" μουσική, για τη μπάντα δεν υπάρχουν λόγια, funk, groovy μέχρι και surf κιθάρες ακούστηκαν, respect στον Nick Movshon (τεράστιος μπασίστας), όσο για την Μόνικα... ναι, τόλμησε και τα κατάφερε, γιατί οι ικανοί κερδίζουν τα φτερά τους με το σπαθί τους...!!!