...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo. Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο συμβ
Η Καλιφορνέζα Joy Williams και ο John Paul White από την Αλαμπάμα συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 2008 σ’ ένα στούντιο του Νάσβιλ, στη διάρκεια μιας σύναξης τραγουδοποιών, και αποφάσισαν να φτιάξουν τους Civil Wars. Μετά από διάφορες ζωντανές εμφανίσεις και ένα ΕΡ, κυκλοφόρησαν το 2011 το άλμπουμ Barton Hollow, που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ (Νο. 10 στο Billboard 200), φιγουράρισε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς και τιμήθηκε με το Grammy καλύτερου folk άλμπουμ, ενώ το γκρουπ απέσπασε επίσης το Grammy για καλύτερο country ντουέτο για το ομότιτλο κομμάτι.
Με τέτοιο λαμπρό (εμπορικά τουλάχιστον) ξεκίνημα, το δεύτερο άλμπουμ του ντουέτου The Civil Wars, όνομα και πράγμα, έρχεται σαν πραγματική έκπληξη, θα έλεγα ευχάριστη. Αν και μας είχαν μπει ψύλλοι στ’ αυτιά, όταν τον Νοέμβριο του 2012 το γκρουπ ανακοίνωσε μέσω του site του ότι ακύρωνε όλη την προγραμματισμένη περιοδεία του εξαιτίας «εσωτερικών διαφωνιών και αγεφύρωτων διαφορών ως προς τις φιλοδοξίες». Όπως δήλωσε αργότερα η Williams, που ερμηνεύει και τα περισσότερα τραγούδια, «ήταν ένα πολύ δύσκολο άλμπουμ. Υπήρχαν εντάσεις που δεν μπορούσαμε να αγνοήσουμε. Η επικοινωνία μας είχε διαρραγεί κι έπρεπε να βρούμε νέους τρόπους να δουλέψουμε μαζί».
Όλα αυτά, φυσικά, κάνουν τον δίσκο πολύ πιο συναρπαστικό από τον προκάτοχό του. Μουσικά, αποτελεί ένα ακόμα μωσαϊκό της αμερικανικής μουσικής παράδοσης, ανακατεύοντας country, blues, bluegrass, folk, μ’ έναν ήχο πιο τραχύ από πριν και περιστασιακά ηλεκτρικά ξεσπάσματα. Αλλά και ο στιχουργικός καμβάς έχει βαρύνει: οι (κυρίως) ηρωίδες των τραγουδιών μετανιώνουν για τις κακές επιλογές του παρελθόντος, εμπλέκονται σε σχέσεις καταστρεπτικές ή καταδικασμένες, βυθίζονται στο προσωπικό δράμα. Και φανταστείτε ότι οι δυο τους δεν υπήρξαν καν ζευγάρι…
Το άλμπουμ ξεκινά με το “The One That Got Away”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που ακούσαμε τελευταία, ενώ ξεχωρίσαμε ακόμη τα “Dust To Dust”, “Devil’s Backbone”, “Tell Mama”, “I Had Me A Girl”, “Oh Henry” και, φυσικά, το “Disarm”, που θα μας απασχολήσει σε επόμενο post. Τα δύο τελευταία, το τραγουδισμένο στα γαλλικά “Sacred Heart” και το ακουστικό ντουέτο “D’Arline”, αποχαιρετούν τον ακροατή με μια ηρεμία ιδιαίτερα καλοδεχούμενη μετά τις δυνατές συγκινήσεις που έχουν προηγηθεί.
Προς το παρόν παραμένει άγνωστο αν αυτό το άλμπουμ θα είναι ο «τερματικός σταθμός» στην πορεία των δύο μουσικών. Καθώς η περίπτωσή τους μόλις αρχίζει να δείχνει πραγματικά ενδιαφέρουσα, θα ήταν κρίμα.
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Οι Madrugada ήταν ένα Νορβηγικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στην πόλη Stokmarknes το 1992. Το συγκρότημα αρχικά αποτελούνταν από τα μέλη Σίβερτ Χόιεμ (φωνητικά), Ρόμπερτ Μπούρας (κιθάρα) και Frode Jacobsen (μπάσο). Οι Madrugada ήταν γνωστοί για τον χαρακτηριστικό νωχελικό και ελαφρά μελαγχολικό τους ήχο.
...a solo project from Peter Holmstrom, guitarist for The Dandy Warhols...!!! Pete International Airport είναι το πνευματικό παιδί του Peter G. Holmström. Το όνομα αυτό δανείζεται από έναν τίτλο τραγουδιού από την άλλη μπάντα του, τους The Dandy Warhols. Το νέο άλμπουμ του Pete International Airport, "Safer With The Wolves" είναι ένα σχολαστικά δημιουργημένο ψυχεδελικό ταξίδι μιας ροκ ψυχής στη σκοτεινή καρδιά της ηλεκτρονικα. Στα 11 κομμάτια του άλμπουμ ακούγονται οι φωνές τραγουδιστών από συγκροτήματα όπως The Black Angels, Daydream Machine, Black Rebel Motorcycle Club, Dark Horses και Hopewell. Το άλμπουμ διατίθεται για αγορά σε ψηφιακή μορφή στο bandcamp ενώ έχει κυκλοφορήσει σε διαφανείς κασέτες πορτοκαλί / κόκκινου χρώματος σε αυστηρά περιορισμένο αριθμό μόλις 50 αντιγράφων. Περισσότερα για το άλμπουμ "Safer With The Wolves", στο link που ακολουθει: Safer With The Wolves by Pete International Airport
Να προφητεύσω μια υποψηφιότητα για Grammy?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια φέτος δεν τα προλάβανε... Του χρόνου, αν υπάρχουν, ποιοσ ξέρει...
ΔιαγραφήΧαχα, πίστευα πως μιας και οι υποψηφιότητες ανακοινώνονται 5 Δεκέμβρη, θα προλάβαιναν...
Διαγραφή