Floating Worlds - Below The Sea Of Light (2013)

Το Music Is Life… από την αρχή της δημιουργίας του στηρίζει τις αξιόλογες προσπάθειες των εκτός mainstream Ελλήνων μουσικών και συγκροτημάτων. Σήμερα λοιπόν θα σας παρουσιάσουμε μια μπάντα που ξεφεύγει ελαφρώς από το συνηθισμένο ύφος των post μας.

Οι Floating Worlds ξεκίνησαν ως ιδέα το 1998 και μετά από διάφορα σκαμπανεβάσματα και δυσκολίες έφτασαν το 2007 να ηχογραφήσουν με τη συμβολή session μουσικών τον πρώτο τους δίσκο Only A Dream, Can Kill A Dream, που κυκλοφόρησαν οι ίδιοι.
Το άλμπουμ, κυρίως προσανατολισμένο στο metal, πρόδιδε ένα ευρύ φάσμα επιρροών και περιείχε αρκετά pop και κλασικίζοντα στοιχεία, του επιφύλαξαν δε πολύ καλή υποδοχή τόσο ο ελληνικός όσο και ο ξένος μουσικός τύπος. Μόνο δύο από τα αρχικά μέλη του γκρουπ, ο Andreas V. (κιθάρα) και ο Θέμης Θωμόπουλος (ντραμς), παρέμειναν για την περιοδεία προώθησης του δίσκου (2010-2012), μετά από την οποία, και με συνεχείς αλλαγές, το line-up σταθεροποιήθηκε με την προσθήκη των Jon Soti (φωνή), Χριστίνας Κολλιοπούλου (πλήκτρα/φωνή) και Γιάννη Δούμα (μπάσο).

 Το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ Below The Sea Of Light κυκλοφόρησε την 1η Οκτωβρίου του 2013 μόνο σε ψηφιακή μορφή και διατίθεται από 74 ψηφιακά καταστήματα ανά τον κόσμο. Τα θετικά στοιχεία του πρώτου δίσκου παρουσιάζονται εδώ σαφώς ενισχυμένα, τόσο από πλευράς επάρκειας όσο και έμπνευσης: η παραγωγή (του Διονύση Χριστοδουλάτου) είναι πιο στιβαρή, οι ενορχηστρώσεις πιο «δεμένες», οι μελωδίες πιο δυνατές και το ύφος του συνόλου πολύ πιο συμπαγές. Με κυρίαρχη (και ομολογούμενη από όλους) επιρροή τους Dream Theater, και δεδομένη την κλασική ή τζαζ μουσική παιδεία των περισσότερων μελών, οι Floating Worlds μάς παρουσιάζουν ένα symphonic/progressive/power metal που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από αντίστοιχες παραγωγές του εξωτερικού και δεν θα αφήσει αδιάφορους ούτε τους λιγότερο εξοικειωμένους με το είδος ακροατές.

Ο δίσκος αρχίζει και τελειώνει με δύο πολύ καλά instrumentals, “Garden Of Souls” και “Revenge”, στημένα πάνω στα εξαιρετικά πλήκτρα της Χριστίνας Κολλιοπούλου, που αποτελούν εξάλλου και το κυρίαρχο στίγμα του δίσκου. Η κιθάρα τις περισσότερες φορές αρκείται στα θέματα και ενσωματώνεται στη rhythm section – ο Andreas V. παραμένει φειδωλός στα σόλα, με εξαίρεση ίσως το “Thrill The Night”. Ο Jon Soti προσεγγίζει άνετα το ιδιαίτερο ύφος κάθε κομματιού, με κορυφαία στιγμή του το “Soul Saviour”. Οι συνθέσεις κρύβουν πάντα ένα απρόσμενο πέρασμα ή μια «ψαγμένη» αλλαγή, από το πιο συμβατικό “Shattered” μέχρι την κλιμάκωση του “Angel” και το περιπετειώδες “Amyrah”. Ακόμη και το ελαφρό… ολίσθημα προς τους Whitesnake “Till The End” σώζεται από κάποιες ενδιαφέρουσες εναλλαγές και την πετυχημένη αντιπαράθεση των φωνών.

Ένα απολαυστικό άλμπουμ από πέντε ικανότατους μουσικούς που δείχνουν να έχουν ακόμα να δώσουν πολλά.

FLOATING WORLDS - AMYRAH