Bokomolech - Mass Vulture (2012)

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν τους Bokomolech την καλύτερη μπάντα που έχει αναδείξει η χώρα μας στην ανεξάρτητη σκηνή. Το γεγονός από μόνο του και ανεξαρτήτως αν συμβαδίζει κανείς μ’ αυτή τη θέση ή όχι, αρκεί για να καταδείξει την αξία της μουσικής τους. Κακά τα ψέματα πάντως, καθώς οι Bokomolech έχουν θέσει έναν υφολογικό πήχη που κανείς ως τώρα δεν έχει κατορθώσει να τον φτάσει.

Το ότι αδικείται, τώρα, η μουσική τους επειδή η φήμη τους δεν πέρασε τα εγχώρια σύνορα μάλλον έχει να κάνει με την ίδια τη βούληση της μπάντας, τις προτεραιότητές τους και του χαμηλού προφίλ που διατηρούν στην δεκαπενταετή παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα. Η συνεργασία τους βέβαια με τον Steve Albini (παραγωγός σπουδαίων ονομάτων όπως, Nirvana, Stogges, P.J. Harvey κ.α.) ήταν κι αυτή μια από τις αφορμές για να δώσει τροφή σε τέτοιου είδους συζητήσεις.

Οι Bokomolech είναι ένα συγκρότημα από την Αθήνα. Τα μέλη του συναντήθηκαν το 1991 στο Πολυτεχνείο, όπου σπούδαζαν αρχιτεκτονική. Μετά από μια περίοδο πειραματισμού με τη σύνθεση, κατά την οποία εμφανίστηκαν στα δύο πρώτα Indie Free Festival (1992-93), κατέληξαν στο συνδυασμό ενός τραγουδιστή (Δημήτρης Ιωάννου), δύο κιθαριστών (Κώστας Ραγκούσης, Εύη Φραγγεδάκη), μιας μπασίστριας (Λίλα Κατερινάκη) και ενός ντράμερ (Βλάσης Καραγιάννης). Η σύνθεση αυτή διάρκεσε μια δεκαετία.

Το ντεμπούτο τους πραγματοποιήθηκε με τον δίσκο «Xero», το οποίο δημιούργησε και τον φανατικό πυρήνα των οπαδών τους. Ωμή παραγωγή και κιθαριστικά θέματα που έχουν τις ρίζες τους στην δεκαετία του ’80 και στο ιδίωμα συγκροτημάτων όπως οι Pixies και οι Wipers, ενώ η αγάπη τους για τους Fugazi εκδηλώνονταν και μέσα από τις συναυλίες τους, όπου συνήθιζαν να τους τιμούν με κάποια διασκευή.
Από το ακατέργαστο υλικό του «Xero», με τις αξεπέραστες συνθέσεις όπως το «Sin River» και το «Prove me wrong», το συγκρότημα πέρασε στη δεύτερη και πιο εμπνευσμένη περίοδό του ίσως, με τον δίσκο «Jet Lag» και τα ep «Slowburner» και «Insect (songs)». Ο Albini φυσικά χρύσωσε την ηχητική τους ταυτότητα προσδίδοντας έναν «ξηρό» τόνο στις συνθέσεις και το δημιουργικό επίπεδο των Bokomolech έφτασε στο ζενίθ με κομμάτια όπως τα «Crazy Water», «Openaire», «When I leave»…
Το «Exit Trance» σηματοδότησε και το πέρασμά τους στην «ώριμη» περίοδό τους, αν και όπως φάνηκε από τη συγκεκριμένη δουλειά η μπάντα είχε την ανάγκη να πειραματιστεί, εκτείνοντας κυρίως τα κιθαριστικά κομμάτια των τραγουδιών.

Το Φλεβάρη του 2012 έπειτα από απουσία εννιά χρόνων περίπου επιστρέψανε με το «Mass Vulture», το οποίο υποχρέωσε έγκριτους μουσικοκριτικούς να το ανακηρύξουν τον καλύτερο και πιο μεστό δίσκο της πορείας τους. Εμβριθείς στίχοι και πάλι, πιο πολιτικοποιημένοι παρά ποτέ, σφιχτή παραγωγή, ηφαιστειακά ξεσπάσματα, κιθαριστικές γραμμές – ορισμός του indie, φωνητικά φαλτσέτα που κόβουν ανάσες, με το «Mass Vulture» να μοιάζει σαν την τελειοποίηση των ιδεών που κυοφορούνταν στο «Exit Trance». Πολύ απλά ο πήχης ανέβηκε ακόμη πιο πάνω. Μια ακρόαση του «Out of my system» και μόνο αρκεί για να πείσει και τον πιο συγκρατημένο.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την εταιρεία Inner Ear που το τελευταίο διάστημα πραγματοποιεί σπουδαία δουλειά στο χώρο της ανεξάρτητης σκηνής και όχι μόνο. Το «Mass Vultrure» κυκλοφορεί και σε άσπρο βινύλιο, οπότε οι συλλέκτες των δίσκων τους σπεύσατε. Όσον αφορά το όνομα των Bokomolech, μιας και είναι μια από τις πρώτες απορίες των εκάστοτε νέων θαυμαστών τους, προέρχεται από το παραφρασμένο όνομα του Ουκρανού φυσιολόγου Oleksandr Bogomoletz, που διατείνονταν ότι είχε ανακαλύψει το ελιξίριο ζωής.

Στην αρχή του 2012 λοιπόν, οι Bokomolech έρχονται και γυρνούν τους θαυμαστές τους πίσω στο 1995.  Το “Mass Vulture”, αποτέλεσμα σκληρής και επίμονης δουλειάς δύο χρόνων, καθώς και μιας συλλογικής διαδικασίας όπου κάθε μέλος του συγκροτήματος συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο στη σύνθεση και στη δομή των τραγουδιών, μοιάζει σαν τον δίσκο που χρωστούσε το συγκρότημα στους ακροατές του. Και είναι γεμάτο συγκίνηση, τόσο λόγω της ιστορίας όσο και λόγω των ήχων του.

Πέρα από το τι σημαίνει αυτό το άλμπουμ σε όλους εκείνους που γέμιζαν στιγμές με τα τραγούδια των Bokomolech, “τα έσπαγαν” στα νιάτα τους, στα live του συγκροτήματος και όλες τις αναμνήσεις τους που ήρθαν στην επιφάνεια, το “Mass Vulture” είναι γεμάτο με συναισθηματικά φορτισμένες ατμόσφαιρες, με δυνατές κιθάρες (οι οποίες πάντα τους χαρακτήριζαν) και punk ξεσπάσματα  χωρίς να λείπουν οι μελωδικές στιγμές. Τα τραγούδια που δουλεύτηκαν τόσο και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια ώστε να ακούγονται “τέλεια” στα αυτιά των δημιουργών τους, δημιουργούν ένα ορθά δομημένο ενιαίο σύνολο παρόλο που διαφοροποιούνται μεταξύ τους σε αρκετά σημεία. Και έχεις έναν δίσκο που τα έχει όλα, τόσο όσο χρειάζεσαι: και ηλεκτρικές καλοκαιρινές καταιγίδες (Sandstorm), και εφιαλτικούς, οργισμένους έρωτες (Stitches), και πύρινες ιστορίες (Talk About Fires), και κυκλοθυμικές, ρυθμικές, λιακάδες (Capital U) και μελωδικά, μοναχικά ηλιοβασιλέματα (Belt).

Όταν ξεκινούν οι πρώτες νότες του “Mass Vulture”, ξεκινάς και εσύ να περιστρέφεσαι σε ένα κυκλώνα διαφορετικών συναισθημάτων. Χάνεσαι στις ατμόσφαιρες, συμπάσχεις στην οργή, την θλίψη, τη χαρά και τη μελαγχολία των ήχων και στο τέλος αυτό που σου μένει είναι ένα υγρό βλέμμα και ένα βάρος στο στήθος.

Ο τίτλος του “Mass Vulture” επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Θα μπορούσε να αναφέρεται στη μαζική κουλτούρα η οποία προωθείται ώστε να ακολουθηθούν συγκεκριμένες ιδέες και τρόπους ζωής από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, μέχρι και καθαρά μουσικά, τη μαζική κουλτούρα του “εναλλακτικού” και του “indie” η οποία παρόλο που προϋπήρχε, ξαφνικά έγινε “μόδα” και ακολουθήθηκε από μια μεγάλη μερίδα κοινού. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως ο δίσκος είναι ο πλέον πολιτικός τους και αναφέρεται περισσότερο σε μια διαδικασία (σχηματικά, την εφαρμογή του «Δόγματος του Σοκ» σε μια κοινωνία) παρά σε ένα υποκείμενο.

Το σημερινο line up της μπαντας είναι:

Δημήτρης Ιωάννου, φωνή
Βλάσης Καραγιάννης, ντραμς
Χριστίνα Κασσεσιάν, κιθάρα
Λίλα Κατερινάκη, μπάσο
Τάσος Πρωτόπαπας, synths, samples
Κώστας Ραγκούσης, κιθάρα

Πηγές: http://fridge.gr http://www.maxitisartas.gr/