Το «Pour que Naisse un Bouquet» είναι ένα μουσικό κομμάτι που συνέθεσε ο Lorien Testard και ερμηνεύτηκε από την τραγουδίστρια της όπερας Alice Duport-Percier . Είναι μέρος του soundtrack του γαλλικού βιντεοπαιχνιδιού Clair Obscur: Expedition 33. Συγκεκριμένα περιλαμβάνεται στο original soundtrack EP του expantion "Verso's Drafts" που κυκλοφόρησε στις 12 Δεκεμβρίου. Το κομμάτι περιγράφεται ως μέρος ενός υβριδικού μείγματος λυρικών ορχηστρικών κομματιών και prog-rock στο soundtrack του παιχνιδιού. Η μουσική δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει την ιστορία και τα συναισθήματα που βιώνουν οι παίκτες στο turn-based RPG, εμπνευσμένο από τη γαλλική Belle Époque. Ο Lorien Testard είναι Γάλλος συνθέτης που εργάστηκε για πέντε χρόνια στο soundtrack του παιχνιδιού, συνθέτοντας 154 τραγούδια. Η Alice Duport-Percier είναι σοπράνο της όπερας που συνεργάστηκε με τον Testard σε πολλά κομμάτια για το OST. Το ντουέτο έχει ερμηνεύσει αξιοσημείωτα κομμάτια από το παιχνίδι σε μουσικές εκδηλώσεις,...
Αφήνοντας σιγά-σιγά πίσω μας έναν ακόμα χρόνο θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα από τα άλμπουμ που με εντυπωσίασαν περισσότερο το 2019. Το "Birth Of Violence" της Chelsea Wolfe κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο από την Sargent House.
Η Chelsea πέρα από φωνάρα, είναι εξαιρετική συνθέτρια και ακόμη πιο εξαιρετική μουσικός. Οι δε ατμόσφαιρες που δημιουργεί διέπονται από μια ακαταμάχητη μελαγχολία και ένα πολύ ελκυστικό έρεβος. Με σπασμένα φρένα και με τη δημιουργικότητα στο μάξιμουμ, μας προσφέρει ένα ακόμη folk/dark americana διαμάντι.
Αρμονία, τέχνη, σουρεαλιστικά τοπία, gothic και folk. Η κιθάρα, ακουστική, επιμένει να κινείται σε experimental διαδρομές σε συνδυασμό με τα κύματα από τα πλήκτρα. Η φωνή της, σαγηνευτική και πνευματική, πολύπλοκα σε μιαίνει. Αισιοδοξία και θρήνος. “The Mother Road”, όταν η ανάγκη για αγάπη, έμφυτη, κυριαρχεί σε όλο το album. To “American Darkness” γράφτηκε για ένα όνειρο, βασισμένο σε Tarot, σαν να ερμηνεύει τον χρησμό: όλη η μαγεία και τα σύμβολα που τόσο παθιασμένα κυνηγάει, βρίσκονταν ανέκαθεν μέσα της και μας προσκαλεί να χορέψουμε απελευθερωμένοι σε αυτό που αποκαλούμε εαυτό. “Birth Of Violence”, sister of the road, τα μεσοδιαστήματα του μεσουρανήματος της, υποδεικνύουν τη συνείδηση αλλά και τους προσωπικούς της στόχους. “Deranged For Rock & Roll”, παραδομένη προκαλεί, “drink my dreams, sell my soul”. O συμβιβασμός δύναμης-τρυφερότητας, “Be All Things”, ισούται της συμφιλίωσης, να θες να γίνεις τα πάντα και τίποτα την ίδια στιγμή. To θηλυκό στοιχείο είναι η προέλευση, η αρχή, μέσα από ακόμη ένα όνειρο, που ονόμασε “Erde”.
“When Anger Turns To Honey”, καθώς η αίσθηση ότι πρέπει να τα «βγάλουμε πέρα» μόνοι μας δυναμώνει και ο θυμός γίνεται τροφή, να θυμάσαι πως είσαι ο κυνηγός και όχι το θύμα. “Dirt Universe” (“they say glory comes from dirt”), αφού η στάση όλων των εμπλεκόμενων δείχνει πως έχουν αποστραγγιστεί από κάθε ίχνος συναισθήματος (πολιτική, θρησκευτική, ιδεολογική και κοινωνική βία), ξεφωνίζει πως τα όπλα, δεν μπορούμε να τα πολεμήσουμε με όπλα, στο φινάλε του “Little Grave”. Δελεάζεται από την αντίθεση της ασχήμιας και της ομορφιάς, “Preface To A Dream Play”, όταν ο χρόνος μηδενίζει, η ανάγκη για στιγμές εξέλιξης, απόλαυσης και ικανοποίησης παγιδεύεται στη μοναξιά. “You were right, hell is on earth”. Πομπώδες. O αυτοκινητόδρομος “Highway” γίνεται συνώνυμο της επιτυχίας της. Το “The Storm”, δεν είναι κάτι άλλο από μια σύντομη καταιγίδα με μπουμπουνητά.
Το "Birth Of Violence" της Chelsea Wolfe είναι ευαίσθητο και σκληρό, ένα άλμπουμ γεμάτο αστάθεια και ειλικρίνεια που μοιάζει με γυαλί και ξύλο και είναι τόσο όμορφο, σκοτεινό και ομολογιακό.
Περισσότερα για το άλμπουμ "Birth Of Violence" της Chelsea Wolfe, στο link που ακολουθει:
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo. Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο ...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
“wasted feelings, broken meanings… a place to hide the tears we cry” Το “Memento Mori” αποτελεί το 15ο studio album των Depeche Mode και το 1ο τους χωρίς τον Andrew “Fletch” Fletcher, ο οποίος απεβίωσε το 2022. Σε παραγωγή του James Ford, με επιπλέον παραγωγή της Marta Salogni, η δισκογραφική αυτή δουλειά δημιουργήθηκε στα πρώτα στάδια της πανδημίας, έχοντας ως αποτέλεσμα πολλές ιστορίες των τραγουδιών να αντλούν έμπνευση από εκείνη την περίοδο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το τίτλο του άλμπουμ καθώς "memento mori" είναι ένα καλλιτεχνικό ή συμβολικό τροπάριο που λειτουργεί ως υπενθύμιση του αναπόφευκτου του θανάτου. Η έννοια έχει τις ρίζες της στους φιλοσόφους της κλασικής αρχαιότητας και του Χριστιανισμού και εμφανίστηκε στην ταφική τέχνη και αρχιτεκτονική από τη μεσαιωνική περίοδο και μετά. Στα 12 νέα tracks θα ακούσουμε διαφορετικούς ήχους και διαθέσεις, με θέματα όπως παράνοια, ψύχωση, κάθαρση και χαρά. Είχε προηγηθεί το single "Ghosts Again" για το οποίο πρ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου