Daughn Gibson - Me Moan (2013)

Ο Daughn Gibson γεννήθηκε ως Josh Martin πριν 32 χρόνια στο Καρλάιλ της Πενσιλβάνια. Δούλεψε ως νταλικέρης, υπάλληλος σε ερωτικό βιβλιοπωλείο, μηχανικός συνεργείου εξωτερικών μεταδόσεων, αποθηκάριος, ηχολήπτης σε μπαρ της Φιλαδέλφειας και ντράμερ στα πανάγνωστα μεταλοπανκοειδή γκρουπ Nokturnal Acid και Natal Cream, και στους σχετικά γνωστότερους Pearls And Brass.


Και κάπου εκεί βρήκε τον δρόμο του. Το 2012 μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ All Hell, ξαφνιάζοντας τους πάντες (δηλαδή… τους ελάχιστους που το άκουσαν, δεδομένου ότι δεν είχε και καμία ιδιαίτερη προώθηση!). Ένα συνονθύλευμα από στοιχεία country και Americana περασμένα στο μπλέντερ μαζί με μια γερή δόση techno-dub, κι από πάνω μια φωνή ανάμεσα σε Scott Walker και Johnny Cash να αφηγείται μαστόρικα ιστορίες για όνειρα, διαψεύσεις, σχέσεις και μοναξιά από την πιο σκοτεινή πλευρά της Αμερικής. Αυθεντικό, τίμιο και με μπόλικο μπλακ χιούμορ.

Το φετινό του άλμπουμ Me Moan προχωράει τα πράγματα λίγο παραπέρα. Οι θεματικοί του άξονες παραμένουν λίγο-πολύ οι ίδιοι, αλλά η ηχητική του παλέτα εμφανίζεται εμπλουτισμένη και ακόμη πιο παράδοξη, αναμιγνύοντας με επιτυχία διαφορετικά στυλ και επιρροές συχνά ακόμη και μέσα στο ίδιο κομμάτι, κάνοντας την εξέλιξή του απρόσμενη. Την παραγωγή έχει κάνει ο ίδιος μαζί με τον Benjamin Balcom, ενώ παίζει και διάφορα όργανα (και το αγαπημένο του κομπιούτερ!), με μοναδικούς εξωτερικούς συμμετέχοντες τους κιθαρίστες John Baizley και Jim Elkington.

Ειλικρινά δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κομμάτια, αλλά για λόγους blog-ικής δεοντολογίας θα αναφέρω ως καλύτερα τα “Mad Ocean”, “The Pisgee Nest”, “You Don’t Fade”, “The Sound Of Law”, “Kissin On The Blacktop”, “Franco”, και “Into The Sea”.

Country electronica;!; Σας προκαλώ να ξεπεράσετε τη στείρα περιγραφή της ετικέτας και να ανακαλύψετε έναν από τους πιο περιπετειώδεις δίσκους της χρονιάς.

DAUGHN GIBSON - KISSIN ON THE BLACKTOP