Tim Buckley - No Man Can Find The War (1967)

Ο Tim Buckley (επισήμως εγγεγραμμένος ως Timothy Charles Buckley III) ήταν ένας αμερικανός τραγουδοποιός που γεννήθηκε τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 1947 – 14 Φεβρουαρίου δηλαδή (την ίδια χρονιά με τη μανούλα μου και τον Carlos Santana) και πέθανε στις 29 Ιουνίου του 1975 – 28 χρονών παλληκάρι….(και όμορφος τρομάρα του…..  φαντάζομαι ότι αν ζούσε ακόμα θα είχα «σκοτωθεί»  με την αδερφή μου για πάρτη του).

Είδε τον κόσμο στην Washington DC από μητέρα Ιταλό-Αμερικανίδα και πατέρα Ιρλανδικής καταγωγής από το Cork. Πέρασε τα πρώτα του χρόνια στο Amsterdam  της Νέας Υόρκης, μια βιομηχανική περιοχή, και η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στην νηπιακή του ηλικία, ακούγοντας δίσκους jazz με τη μητέρα του που λάτρευε τον Miles Davis.

Η οικογένεια μετακόμισε την California to 1956, εκεί παρέα με τη γιαγιά του, άκουγε Bessie Smith και Billy Holiday….

Η μαμά του το έριξε στον Frank Sinatra, ενώ ο μπαμπάς του – πιο παραδοσιακός – τον μύησε στον Hank Williams και το Johnny Cash.

Γυμνασιόπαιδο ακόμα παντρεύτηκε το τότε κορίτσι του λόγω εγκυμοσύνης, έτσι απέκτησε τον Jeff Buckley – που κληρονόμησε το μουσικό ταλέντο του μπαμπά του, αλλά και την κακή του τύχη, μιας και αυτός μας άφησε πολύ νωρίς….

Πήγε πανεπιστήμιο, αλλά τα παράτησε νωρίς, για να γίνει μουσικός, για καλή του τύχη έπεσε πάνω στο ντράμερ των Mothers Of Invention  του Frank Zappa, που με τη σειρά του τον σύστησε στον manager τους….

Κάπως έτσι προέκυψε ο μέγας Tim Buckley στο μουσικό στερέωμα….

Η μουσική του άλλαξε δραστικά στη διάρκεια στης καριέρας του, το πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ του 1966, ήταν κυρίως folk, αλλά κατόπιν ενσωμάτωσε στοιχεία jazz, soul, avant-garde και … κυρίως ψυχεδελικά, δίνοντας πάντα μεγάλη βάση στη φωνή του και χρησιμοποιώντας την ως ένα ακόμα μουσικό όργανο.

Είναι πολύ ξεχωριστή η φωνή του, καθαρή, γλυκιά, βαθιά και με ένα βιμπράτο που σε στέλνει , παρ’ όλα αυτά αμιγώς αντρική!!!!

Δεν πρόφτασε να κάνει μεγάλη δισκογραφία, ότι κυκλοφόρησε ήταν όμορφο και ψαγμένο, όμως εγώ (και μάλλον οι περισσότεροι) ξεχωρίζουν το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ “Goodbye And Hello” του 1967…..

Πραγματικά δεν ξέρω πιο κομμάτι να πιάσω και πιο να αφήσω, είναι όλα υπέροχα…..

Tο Morning Glory;  Αξεπέραστο!!!! (εξ ου και οι ουκ ολίγες διασκευές)

Το Pleasant Street – μοναδική μουσική σύλληψη;

Το Hallucinations που σε ταξιδεύει με την ψυχεδέλεια του;

Το Knight-Errant με το ρομαντισμό του που σε πάει πίσω αιώνες πριν ; Και σε άλλη ήπειρο;

Για να μη γίνω κουραστική λέγοντας γιατί μου αρέσει κάθε κομμάτι του άλμπουμ…..

επιλέγω την «επαναστατική» πλευρά του….. με ένα κομμάτι που λάτρευα και λατρεύω….

NO MAN CAN FIND THE WAR!!!!!!!!!

(…..και συγνώμη που το λέω έτσι χύμα, αλλά ο Bob Dylan – τον οποίο έχω σε μεγάλη υπόληψη – δεν πιάνει μία μπροστά στον Tim και σε αυτό το κομμάτι!!!!)

LYRICS

Photographs of guns and flame 

Scarlet skull and distant game

Bayonet and jungle grin

Nightmares dreamed by bleeding men

Lookouts tremble on the shore 

But no man can find the war 

Tape recorders echo scream 

Orders fly like bullet stream

Drums and cannons laugh aloud

Whistles come from ashen shroud

Leaders damn the world and roar

But no man can find the war 

Is the war across the sea?

Is the war behind the sky?

Have you each and all gone blind:

Is the war inside your mind? 

Humans weep at human death

All the talkers lose their breath

Movies paint a chaos tale

Singers see and poets wail

All the world kows the score

But no man can find the war

ΠΗΓΗ: Το κείμενο είναι της υπογράφουσας, εκτός από λίγα βιογραφικά στοιχεία που πήρε και μετέφρασε από τη Wikipedia