Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη
Οι Still Corners είναι ένα essential synth και dream pop duo που δημιουργήθηκε το 2008 στο Λονδίνο και αποτελείται από την Tessa Murray (φωνητικά) και τον Greg Hughes (παραγωγός και multi-instrumentalist). Από το 2008 προστέθηκαν στο σχήμα οι Leon Dufficy (κιθάρα) και Luke Jarvis (μπάσο) για τις ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ. Αργότερα και συγκεκριμένα το 2013 προστέθηκε στο ζωντανό σχήμα και ο Jack Gooderman στα τύμπανα.
Το όνομά τους είναι εμπνευσμένο απο το ποίημα "New Hamshire" του Robert Frost, εκεί ο Greg διάβασε τη φράση "still corners" που αιχμαλώτισε το πνεύμα της μουσικής τους πολύ όμορφα.
Άρχισαν να ηχογραφούν το 2007, κυκλοφορώντας το EP "Remember Pepper" και αργότερα το 2010, κάποια singles, όπως το 7ιντσο "Do not Fall In Love / Wish", το "Great Pop Supplement" και το "Haunting Endless Summer" δείχνοντας τη μοναδική ικανότητα τους να δημιουργούν ηχητικά διαμαντάκια, όπου αποκρυσταλλώνουν μια αίσθηση ή μια στιγμή στο χρόνο.
Αυτό ακριβώς εντυπωσίασε κοινό και κριτική στο ντεμπούτο τους άλμπουμ, "Creatures of an Hour", το οποίο κυκλοφόρησε το 2011 από την εκλεκτική ετικέτα της Sub Pop και χάρη σε τραγούδια όπως το Endless Summer και το The Twilight Hour (το οποίο ακούστηκε μέχρι και στο Gossip Girl), βρέθηκε ανάμεσα στα καλύτερα της χρονιάς.
Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη, με το δεύτερο άλμπουμ τους "Strange Pleasures", επίσης στην Sub Pop, να ανοίγεται σε πιο κινηματογραφικά ηχητικά τοπία, ένα πεδίο όπου η αιθέρια φωνή της Tessa πραγματικά κάνει θαύματα. Στον δίσκο περιλαμβάνεται και η μεγαλύτερη επιτυχία τους και το τραγούδι που έχει χαρακτηρίσει την πρόσφατη dream pop, το The Trip, το οποίο έχει πάνω από 16.000.000 views στο youtube.
Για το τρίτο άλμπουμ τους "Dead Blue", το οποίο κυκλοφόρησαν στη δική τους δισκογραφική Wrecking Light το 2016, οι Still Corners επέλεξαν να κινηθούν σε πιο up-tempo ρυθμούς, δίνοντάς μας έναν synth-pop δίσκο που περιλαμβάνει τα υπέροχα, "Night Walk" και "Currents".
Το τελευταίο άλμπουμ τους "Slow Air", που μόλις κυκλοφόρησε, σημαίνει την επιστροφή τους στον shoegaze ήχο που τους καθιέρωσε καθώς απομακρύνονται κάπως από την synth pop και το electro του "Dead Blue", προς χάρη πιο αιθέριων και ελαφρώς ψυχεδελίζουσων συνθέσεων. Στο "Slow Air" κυρίαρχο ρόλο παίζει η ατμόσφαιρα που δημιουργείται και όχι η χορευτική διάθεση. Η αλλαγή αυτή είναι φανερή και με μία απλή παρατήρηση των εξώφυλλων του "Slow Air" και του "Dead Blue" και τους συμβολισμούς που περιέχουν. Το πρώτο single "Black Lagoon" έχει ήδη αγαπηθεί. Είναι ένα κομμάτι που συνδέει το παρόν της μπάντας με το πρόσφατο παρελθόν της και αποτελεί ότι πιο κοντινό στην έννοια hit.
Προσωπικά ξεχώρισα ακόμα το αεράτο “In The Middle Of The Night”, ένα κομμάτι που αγγίζει την ψυχεδελική πλευρά της ποπ και τα ταξιδιάρικα, "The Message" και "Fade Out".
Σημείωση 1: Το ντουέτο των Greg Hughes και Tessa Murray είναι μια από τις πιο ξεχωριστές περιπτώσεις της indie/dream pop της τρέχουσας δεκαετίας.
Σημείωση 2: Οι Still Corners θα βρεθούν για πρώτη φορά στη σκηνή του Gagarin, στις 21 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της περιοδείας τους, με αφορμή το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους Slow Air. Πληροφορίες εδώ.
Περισσότερα για το άλμπουμ "Slow Air" των Still Corners, στο link που ακολουθεί:
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκο
Οι Madrugada ήταν ένα Νορβηγικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στην πόλη Stokmarknes το 1992. Το συγκρότημα αρχικά αποτελούνταν από τα μέλη Σίβερτ Χόιεμ (φωνητικά), Ρόμπερτ Μπούρας (κιθάρα) και Frode Jacobsen (μπάσο). Οι Madrugada ήταν γνωστοί για τον χαρακτηριστικό νωχελικό και ελαφρά μελαγχολικό τους ήχο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου