Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Talking Heads - Stop Making Sense (A film by Jonathan Demme) 1984
Χτες βράδυ, στα πλαίσια του 7ου Athens Open Air Film Festival, είχα τη τύχη να βρεθώ στην πλατεία Αβησσυνίας και να παρακολουθήσω τη ταινία του Jonathan Demme με τίτλο, "Stop Making Sense". Ο σκηνοθέτης της Σιωπής των Αμνών, του Φιλαδέλφεια και του Άγριου Θηλυκού, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, υπήρξε μεγάλος θαυμαστής των Talking Heads. Όταν το αμερικάνικο προοδευτικό new wave γκρουπ, έδωσε τρεις συναυλίες στις 14,15 και 16 Δεκεμβρίου του 1983 στο Pantages Theater του Hollywood, ο Demme τις κινηματογράφησε και λίγους μήνες αργότερα το αποτέλεσμα κυκλοφόρησε στις αίθουσες με τίτλο "Stop Making Sense".
Το "Stop Making Sense" θεωρείται δίκαια ένα από τα σημαντικότερα μουσικά φιλμ που έχουν γυριστεί μέχρι σήμερα. Η ταινία ξεκινάει με τον David Byrne να εμφανίζεται στη σκοτεινή και άδεια σκηνή κρατώντας ένα κασετόφωνο το οποίο αφήνει στο πάτωμα λέγοντας στο κοινό: "Γειά σας, έχω μια κασέτα που θέλω να παίξω" και ξεκινάει να παίζει το Psycho Killer με μια ακουστική κιθάρα και τους ρυθμούς να βγαίνουν από το κασετόφωνο. Στο επόμενο κομμάτι ("Heaven" μαζί με την Tina Weymouth στο μπάσο), η σκηνή αρχίζει σιγά σιγά να ζωντανεύει, οι τεχνικοί μεταφέρουν στα σκοτεινά τον εξοπλισμό της μπάντας και ένας ένας όλοι οι μουσικοί παίρνουν τη θέση τους, το πάρτι ξεκινάει!
Αξίζει να σημειώσουμε πως εκείνη την εποχή οι Talking Heads αρέσκονταν να παίζουν live με περισσότερους μουσικούς και κατάφερναν να ακούγονται καλύτερα απ' ότι στους δίσκους, ακούστε για παράδειγμα την εκτέλεση του "Slippery People".
Το φιλμ έχει διάρκεια 88' και είναι μόνο μουσική, η κάμερα κινείται συνέχεια πάνω στη σκηνή, ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ και καταγράφει τα πάντα ενώ τα πλάνα προς το κοινό υπάρχουν μόνο στο κλείσιμο της βραδιάς, στο τελευταίο κομμάτι.
Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, η μπάντα βρίσκεται στα καλύτερά της, ο Byrne μοιάζει ηλεκτρισμένος, ντυμένος πάντα με το δέκα νούμερα μεγαλύτερο λινό κουστούμι, αποδεικνύει πως είναι ένας από τους κορυφαίους performer. Ο ίδιος είναι γνωστός για την πεποίθησή του ότι η μουσική πρέπει να εκτελείται με έναν ενδιαφέροντα, οπτικό τρόπο και ξέρει να το κάνει εξαιρετικά, το κεφάλι του κινείται ρυθμικά σαν να έχει υποστεί θεραπείες ήλεκτρο-σοκ, η κίνησή του είναι αδιάκοπη, σημείο αναφοράς ο "χορός" του στη σκηνή με ένα λαμπατέρ..!
Ο Demme καταφέρνει να κάνει το θεατή μέρος αυτής της εμπειρίας, αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι ανάμεσα στο κοινό και το απολαμβάνεις, οι θεατές της πλατείας χτες βράδυ πολλές φορές συγκρατήθηκαν (άδικα) και δεν σηκώθηκαν να χορέψουν, κάτι που έκαναν διαρκώς όσοι παρακολουθούσαν όρθιοι στη πίσω πλευρά..!!!
Και ναι, το "Stop Making Sense" αποτελεί μία από τις ελάχιστες ταινίες που σχεδόν επιβάλλεται να τη δει κανείς όρθιος, μόνο και μόνο για να μπορέσει να χορέψει.
Η ταινία ανήκει στις κορυφαίες στιγμές της φιλμογραφίας του Demme και αξίζει να σημειωθεί πως ήταν η μόλις δεύτερη προβολή της ταινίας στην πατρίδα μας (η πρώτη στις Νύχτες Πρεμιέρας πριν από μερικά χρόνια).
Το φιλμ κέρδισε το "The National Society of Film Critics Award" για καλύτερο ντοκιμαντέρ το 1984.
Τα κομμάτια που ακούγονται στη ταινία:
"Psycho Killer" (Byrne, Frantz, Weymouth)
"Heaven" (Byrne, Harrison)
"Thank You for Sending Me an Angel" (Byrne)
"Found a Job" (Byrne)
"Slippery People"
"Burning Down the House"
"Life During Wartime"
"Making Flippy Floppy"
"Swamp"
"What a Day That Was" (Byrne)
"This Must Be the Place (Naive Melody)"
"Once in a Lifetime" (Byrne, Brian Eno, Frantz, Harrison, Weymouth)
"Genius of Love" (as Tom Tom Club) (Weymouth, Frantz, Adrian Belew, Steven Stanley)
"Girlfriend Is Better"
"Take Me to the River" (Al Green, Mabon "Teenie" Hodges)
"Crosseyed and Painless" (Byrne, Eno, Frantz, Harrison, Weymouth)
Οι Talking Heads με την σειρα που εμφανίζονται στη σκηνή:
David Byrne - lead vocals, guitar
Tina Weymouth - bass, keyboard bass, guitar, lead vocals in Tom Tom Club
Chris Frantz - drums, vocals in Tom Tom Club
Jerry Harrison - guitar, keyboards, backing vocals
Steve Scales - percussion, backing vocals
Lynn Mabry - backing vocals
Ednah Holt - backing vocals
Alex Weir - guitar, backing vocals
Bernie Worrell - keyboards
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo. Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο ...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου