Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Πίσω από όλες τις όμορφες μουσικές κρύβονται πολλές φορές μερικές πραγματικά ξεχωριστές ιστορίες.
Οι Βarr Brothers μας έρχονται από το Μόντρεαλ του Καναδά. Τα δύο μέλη τους, τα αδέρφια Andrew και Brad Barr, προερχόμενοι από την Βοστόνη, πέρασαν τις δεκαετίες του '90 και του '00 περιοδεύοντας στην Βόρεια Αμερική και παίζοντας ροκ και μπλουζ σε κατά τόπους pub και club, με την παλιά τους μπάντα, τους Τhe Slip. Την άνοιξη του 2004 παίζοντας σε ένα μικρό club στο Μόντρεαλ, όπου πλέον κατοικούσαν, αρπάζει φωτιά η σκηνή, περισώζουν όποιες κιθάρες και ντραμς μπορούν να κρατήσουν με τα χέρια τους (έτσι κι αλλιώς για τους καλλιτέχνες του δρόμου αυτή είναι η μόνη περιουσία τους) και βγαίνουν στον βροχερό δρόμο της πόλης με τον κόσμο και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Όσο το club τυλιγόταν στις φλόγες και βγαίναν οι καπνοί από τις πόρτες του, ο Αndrew προσφέρει το παλτό του σε μια σερβιτόρα του μαγαζιού, η οποία τώρα είναι μία από τους manager τους. Στο διαμέρισμά του, ο Andrew μοιραζόταν τον τοίχο με μία κλασική αρπίστρια, την Sarah Page. Όσο οι ήχοι της άρπας διαχέονταν στον χώρο, φώτιζαν τους δρόμους της έμπνευσής του, έτσι πίσω από τις γκρίζες αποχρώσεις μια μοναχικής πορείας προς την δημιουργία εκατέρωθεν, ξεκίνησε η συνεργασία της Page με τους αδερφούς Βarr, με live εμφανίσεις και ηχογραφήσεις στο Μόντρεαλ.
Σύντομα, την μπάντα πλαισίωσε ο φίλος τους Αndres Vial, παίζοντας πλήκτρα, μπάσο και βοηθώντας στα κρουστά και τα φωνητικά, συνθέτοντας έτσι το κουαρτέτο The Barr Brothers.
Το ‘’Sleeping Operator’’ είναι η δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά μετά τον ομότιτλο τους δίσκο το 2011, η οποία είναι γεμάτη εκπλήξεις ορχηστρικά, αφού πέραν της βασικής σύνθεσης, έχουμε συνδρομή μερικών όχι συνηθισμένων οργάνων στην αμερικάνικη folk σκηνή, όπως marimba, vibraphone, σαντούρι και ngoni (παραδοσιακό έγχορδο όργανο της Δυτικής Αφρικής), καθώς και αρκετών guest τοπικών μουσικών από μπάντες όπως οι Arcade Fire (Richard Reed Parry), Patrick Watson’s band, The Luyas, Bassekou Kouyate’s band και Little Scream σε μια συγχορδία ηλεκτρικού μπάσου , διπλού μπάσου, βιόλας, τρομπέτας και κρουστών, πέραν των προαναφερόμενων και του αναμενόμενου αποτελέσματος μιας ακόμα indie folk μπάντας. Ενδεικτικό είναι ότι για τον δίσκο χρησιμοποιήθηκε και ένα αυτοσχέδιο μουσικό όργανο φτιαγμένο από ανεμιστήρα επ ονόματι cardbodium, προσθέτοντας κάτι ακόμη ιδιόρρυθμο στην διαφορετικότητα του ήχου.
Ο δίσκος ανοίγει με το ‘’Static Orphan’’ έναν ορχηστρικό ύμνο στην καταπράσινη φύση, δίνοντας αρμονικά την συνέχεια την σκυτάλη σε μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, το ‘’Love Ain’t Enough’’ με δυνατά drums και προοδευτικά ξεσηκωτικό κιθαριστικό ήχο,ενώ το ‘’Wolves’’ ακολουθεί με την βόρεια ονειροπόλα ήρεμη φωνή του Andrew Barr και τον μαγικό ήχο της άρπας. Στιγμές που ξεχωρίζουν επίσης το ‘’Little Lover’’, εκεί που gospel ήχοι μπλέκουν με αφρικάνικους ήχους, το ‘‘Even the Darkness Has Arms’’ με επιδέξιες ακουστικές κιθάρες και americana αίσθηση ενδεδυμένη με τα καλά της παραδοσιακά ρούχα. Αν υπάρχει κορυφαία στιγμή στον δίσκο, που θα διαπιστώσετε πως δεν υστερεί και στις 13 συνθέσεις του, αυτή κατα την άποψη του υπογράφοντος είναι ο νεο μπλουζ ύμνος ονόματι ‘’Ηalf Crazy’’, μια συνουσία ηλεκτρικής και delta blues δεκαετίας του ‘50 κατευθυνόμενης προς οάσεις αφρικανικών ερήμων. Η τάση για πειραματισμούς είναι εμφανής από την πρώτο τους δίσκο, και είναι κάτι που τους έκανε headliners στο Μοntreal Jazz Festival εκείνη την εποχή .
Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί ένα σύγχρονο διαμαντάκι της alternative folk, έχοντας την ροή ενός ποταμού με ήρεμες και ορμητικές ροές , αφήνοντας στον ακροατή μια γεμάτη αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας υπό τους ήχους πολλών ξεχωριστών οργάνων, μα πάνω απ’όλα βαθειά, ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ μουσικού και ακροατή…
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo. Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο ...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου