Translate this page

Editor's Choise

Maud the moth + trajedesaliva - Bordando el manto terrestre (2023)

Εικόνα
 ...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo.   Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο συμβ

Swing

Το σουίνγκ ( s w i n g ) είναι ένα είδος της τζαζ μουσικής που έγινε αυτόνομο και αναγνωρίσιμο στυλ κατά τη δεκαετία του 1930 στις Η.Π.Α. Αποτελεί ουσιαστικά ένα ενδιάμεσο σταθμό ανάμεσα στην παραδοσιακή και στη μοντέρνα τζαζ. Η ονομασία του προέρχεται από το αγγλικό ρήμα s w i n g, που σημαίνει κουνιέμαι, αιωρούμαι, ακριβώς γιατί η μουσική ήταν εύθυμη και ρυθμική και γιατί συνδυαζόταν με τον αντίστοιχο χορό που απαιτούσε ευκινησία.

Ιστορία

Το είδος του σουίνγκ πρωτοεμφανίστηκε μετά το 1920 στο Σικάγο, στις μεγάλες ορχήστρες νέγρων και κυρίως του Κ ά ο υ ν τ Μ π έ ζ ι και της Μαίρη Λ ου Γ ο υ ί λ λιαμς. Μετά το 1930 όμως πλήθαιναν οι μεγάλες ορχήστρες και οι λευκοί άρχισαν να αντιγράφουν τη μουσική των μαύρων. Η μουσική καλλιέργεια των λευκών τους έκανε να διαμορφώσουν ένα άλλο είδος τζαζ με στοιχεία ευρωπαϊκής μουσικής. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έπαψαν οι επιδράσεις, είτε προέρχονταν από την κλασική μουσική είτε από την ξένη λαϊκή. Χάρη στο σουίνγκ, όμως, άνοιξαν οι ορίζοντες της τζαζ και άρχισε η διάδοση της και έξω από την Αμερική.
Από το 1935 μέχρι το 1945 όλες oι ορχήστρες έπαιζαν σουίνγκ, η νεολαία χόρευε τον αντίστοιχο χορό, το ραδιόφωνο μετέδιδε προγράμματα τζαζ ενώ παράλληλα γίνονταν κοντσέρτα και περιοδείες. Επιπλέον, ο Μπένι Γκούντμαν είχε στεφθεί βασιλιάς του σουίνγκ ενώ ονομαστές ορχήστρες ήταν αυτές των αδελφών Τόμμυ & Τζίμμυ Ντόρσεϋ και του Γκλεν Μίλλερ.
Μέσα από τις μεγάλες ορχήστρες του σουίνγκ, ξεπήδησαν πολλοί μουσικοί που έδωσαν ώθηση στους νεώτερους να καινοτομήσουν ριζικά στη τζαζ, προκαλώντας τη βαθμιαία μετάβαση από τις παλιές μορφές προς τις νεότερες. Μεγάλες προσωπικότητες αυτής της «μετάβασης» είναι ο Τσάρλι Κρίστιαν στην κιθάρα, ο Λέστερ Γιανγκ στο τενόρο σαξόφωνο, ο Τζίμμυ Μπλάντον στο μπάσο και ο Ρόυ Έλντριτζ στην τρομπέτα.
Στην εποχή του σουίνγκ θα πρέπει να αναφερθεί και ένας πολύ σπουδαίος συνθέτης και πιανίστας, ο Ντιούκ Έλλινγκτον, παρόλο που δεν ανήκει ολοκληρωτικά σε κανένα στυλ. Έγινε πολύ γνωστός με τη συμβολή του στη δημιουργία της διασκευασμένης τζαζ για μεγάλη ορχήστρα, χαρακτηριστικό της περιόδου του σουίνγκ. Ο Ντιούκ Έλλιγκτον είναι αναμφίβολα από τους σημαντικότερους μουσικούς σε όλη την ιστορία της τζαζ καθώς η ζωή του συμβαδίζει με τη γένεση και την ανάπτυξη της. Η μουσική του αποτελεί μια σύζευξη της παραδοσιακής και της μοντέρνας τζαζ κατά ένα μοναδικό τρόπο.
Στα χρόνια του σουίνγκ εμφανίζονται και οι σημαντικότερες τραγουδίστριες και τραγουδιστές της τζαζ: η Έλλα Φιτζέραλντ, η Μπίλλι Χόλιντεϋ, η Ανίτα Ό Ντέυ, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Τζίμμυ Ράσσιγκ κ.ά.
Ένας συνδυασμός του σουίνγκ με την αφρο-κουβανέζικη μουσική σχημάτισε το Μάμπο και επηρέασε ορχήστρες όπως του Τίτο Πουέντε ενώ και οι ορχήστρες σουίνγκ συνήθιζαν να παίζουν κομμάτια σε αυτούς τους ρυθμούς.
Ένα από τα θετικά στοιχεία του σουίνγκ ως μουσικό είδος αποτελεί το γεγονός ότι χρησιμοποίησε στις ορχήστρες λευκούς και νέγρους μουσικούς μαζί. Αυτό ήταν μια νίκη στις φυλετικές διακρίσεις των Αμερικανών και στην επιμονή τους να θεωρούν την τζαζ μουσική μόνο των νέγρων.

Μουσική Swing και Ναζισμός

Πώς θα αισθανόσουν αν η κυβέρνηση έπαιρνε τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής σου; Πώς θα αντιδρούσες σ’ ένα νόμο που θα απαγόρευε την αγαπημένη σου μουσική ; Φαντάσου να είσαι αναγκασμένος να λάβεις μέρος σε επίσημες δραστηριότητες της ναζιστικής νεολαίας. Αυτό είναι που συνέβη στους νέους, όταν οι ναζί είχαν τον έλεγχο. Οι νέοι δεν περνούσαν όλο το χρόνο τους μέσα στην τάξη. Ήταν ελεύθεροι να συναντήσουν τους φίλους τους τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα. Οι Ναζί έβαλαν τέλος σε όλα αυτά, γιατί πίστευαν πως οι νέοι είχαν πάρα πολλή ελευθερία. Οι κλειστές ομάδες των νέων από το 1936 έγιναν ναζιστικές οργανώσεις. Τα έφηβα αγόρια έπρεπε να ενταχθούν στη Χιτλερική Νεολαία και τα έφηβα κορίτσια στον Σύνδεσμο γερμανικών Maidens. Υπήρχαν και άλλες ναζιστικές ομάδες για τα μικρότερα παιδιά, όπως τα «Μικρά Μέλη» και των «Νέων Maidens». Οι Ναζί ήθελαν οι νέοι να είναι προετοιμασμένοι για συγκεκριμένους ρόλους στην ενήλικη ζωή τους.

Έτσι, στις ναζιστικές ομάδες, διδασκόντουσαν ότι οι νεαρές γυναίκες έπρεπε να παντρεύονται και να κάνουν πολλά παιδιά, ενώ οι νεαροί άνδρες έπρεπε να ενταχθούν στο στρατό. Υποχρέωση σ’ αυτές τις ομάδες ήταν να πειθαρχούν ώστε μην υπάρχει καμία πιθανότητα για αμφισβήτηση. Οι Ναζί έλεγαν στους νέους τι να φορούν και τι μουσική ν’ ακούν. Οι περισσότεροι νέοι προσχώρησαν στις ναζιστικές οργανώσεις χωρίς να ερωτηθούν, δεδομένου ότι δεν ήταν εύκολο να αντισταθούν.

Τα παιδιά του Swing αγαπούσαν τη σύγχρονη μουσική, όπως το swing και την jazz και δεν ήθελαν να συμβιβαστούν. Ένα μεγάλο μέρος της αγαπημένης τους μουσικής προερχόταν από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία και ως εκ τούτου ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να αμφισβητήσουν τους Ναζί. Οι Ναζί μισούσαν την Jazz την οποία αποκαλούσαν «εκφυλισμένη μουσική». Η Jazz συχνά εκτελούνταν από μαύρους μουσικούς ή εβραίους μουσικούς και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να την απολαύσουν. Θεωρούσαν επίσης πως οι στοίχοι ,ενθάρρυναν ένα ελεύθερο τρόπο ζωής που δεν ταίριαζε με το ναζιστικό.

Τα παιδιά που επέλεξαν το Swing βρήκαν ένα μη βίαιο τρόπο για να αψηφίσουν τη ναζιστική αρχή. Στα Swing Kids δεν άρεσαν οι Ναζιστικές προσπάθειες να ελέγχουν όλες τις πτυχές της ζωής τους και έδειχναν την αντίθεση και την περιφρόνηση τους, μακραίνοντας τα μαλλιά τους και υιοθετώντας αμερικάνικες και αγγλικές μόδες. Δεν ήθελαν να καταταγούν στο στρατό. Κυρίως χρησιμοποιούσαν ειρηνικό και μη βίαιο τρόπο, αλλά οι Ναζί έβλεπαν την μόδα των Swing Kids , και τη μουσική τους ως απειλή για τη νεολαία. Σύμφωνα με την Γκεστάπο ,το 1941 χρησιμοποιούσαν τη βία για να καταστείλουν τις δραστηριότητές των νέων που άκουγαν και χόρευαν Swing .


Μουσική για εκτόνωση

Στα μέσα της δεκαετίας του '30 η μεγάλη ύφε­ση, που είχε ξεκινήσει με το κραχ του 1929 παρέμενε στα­θερά συνδεδεμένη με την αμερικανική κοινωνία. Παρ' όλα αυτά, υπήρχε κάτι που έκανε τον κόσμο να ξεχνά τη θλίψη και τη μελαγχολία. Αυτό ήταν το σουίνγκ. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν απλώς ένα είδος τζαζ που γνώρισε εμπορική επιτυχία, αλλά ένα είδος μουσικής περιθω­ριοποιημένο, που γεννήθηκε στις ΗΠΑ στις φτωχογειτονιές των μαύρων -οι λευκοί δεν το έκαναν ποτέ δικό τους- και κατέκτησε όλη την Αμερική. Η χώρα αντιμετώπιζε προβλή­ματα και χρειαζόταν ανθρώπους χαρούμενους, που να μπο­ρούν να αντεπεξέλθουν στη σκληρή πραγματικότητα. Έτσι. το σουίνγκ πέρασε από τις αίθουσες χορού του Χάρλεμ στο ραδι­όφωνο και στη μουσική βιομηχανία που τότε κατέρρεε, και επηρέασε μια ολόκληρη γενιά. Ακουγόταν σε κάθε γωνιά της Αμερικής και από αυτό προέκυψαν αμέτρητοι χοροί που έδι­ναν το κίνητρο για εκτόνωση. Εκατομμύρια άνθρωποι συγκε­ντρώνονταν στις αίθουσες χορού και αφήνονταν να παρασυρθούν από τη μουσική που έπαιζαν τα διάφορα συγκροτήματα.





Σχόλια

  1. Αλήθεια, τι σχόλιο θα περίμενες απο μένα Music;
    Λες και δεν ξέρεις ήδη ότι το Swing είναι από τις αγαπημένες μου μουσικές!!!!
    Γράφω το σχόλιο αυτό μόνο και μόνο για να σου πω ευχαριστώ για την ανάρτηση και να ξαναθυμηθούμε μια από τις αγαπημένες μας κινηματογραφικές ατάκες (δεν είναι αγαπημένη ατάκα πολλών σινεφίλ, μάλλον η ταινία πέρασε "ξώφαλτσα" στους πολλούς, αλλά είναι κάτι που αρέσει πολύ και στους δυο μας, απ' ότι έχουμε συζητήσει στο παρελθόν).

    "How do I look?"
    "Like gold!!!!"

    Χωρίς άλλα λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γεωργία Νταγάκη

LP - Lost On You (2016)

Οι ΑΛΦΑ ΠΕΝΤΕ ετοιμάζονται για ΠΟΛΕΜΟ.!

The National Fanfare of Kadebostany - Walking with a Ghost (2012)

Adrian John Loveridge - 400 Dragons (1981)

The Renegades - Matelot (1965)

Γνωριστε την Ikira Baru...

Ο Σταυρός του Νότου 1979

Madrugada - The Riverbed (1999)

Pete International Airport - Safer With The Wolves (2017)